1e jaargang no. 2 – april 1970

Ook de vanouds bekende stadsvlag van Goes zal waarschijnlijk dienst gaan doen als gemeentevlag van het nieuwe Goes. Deze vlag bestaat uit dertien horizontale banen, beurtelings rood en wit. Hoe Goes aan deze vlag is gekomen is niet bekend. Rood en wit schijnen reeds eeuwenlang de stadskleuren te zijn geweest. De Goese weeskinderen hebben tot in deze eeuw op hun kleding deze kleuren gedragen. Het waren twee kleine koordjes rood en wit die op de schouder waren vastgenaaid.

In het bekende werk “Cronyk van Zeeland”, door M. Smallegange in 1696 uitgegeven, wordt voor het eerst de vlag van Goes afgebeeld. Toch kunnen we nog een stukje verder terug in de geschiedenis van de stadsvlag.

Het schippersgilde te Goes liet in 1647 een tweetal zilveren schepen maken. Deze schepen, te zien in het museum, werden bij de begrafenis van een gildebroeder op het lijkkleed vastgemaakt. Dit lijkkleed – vaak een stuk zwart fluweel – hing over de doodkist. Deze twee schepen voeren de Goese vlag. Elk schip is getooid met een tweetal vlaggen. Op deze vlaggen is aan de hand van de heraldische arcering duidelijk te zien dat ze banen met elk vijf banen en twee vlaggen waarvan de ene zes en de andere zeven banen heeft. In die tijd stond dus het aantal banen van de vlag niet vast. Met gemeentevlaggen is het gebruikelijk dat de kleuren ervan hun herkomst vinden in de kleuren van het stadswapen. Dit is in het Goese geval zeker niet zo. Men heeft waarschijnlijk al in de vijftiende eeuw gekozen voor twee sprekende kleuren, rood en wit. De vlag van Goes heeft dus een lange geschiedenis achter de rug. Als duidelijk kenteken werd het gevoerd op de schepen en meegedragen als men ten strijde trok. Hoewel de vlag nooit officieel is vastgesteld heeft hij steeds bij feesten en andere gebeurtenissen naast de nationale driekleur gewapperd.

L.J. Abelmann

(archivaris)