2e jaargang no. 3 – juni 1971

RUBRIEK ‘Terugbladeren in Goes’, overgenomen uit gemeentelijk voorlichtingsblad ‘Samenspel’

2e jaargang no. 3 – juni 1971

Over de bouw te ’s-Heer Hendrikskinderen van de ’s-Heer Hendrikskinderenburg, later “Huis te Werve” genaamd, weten wij niets.

Over de eerste bezitters kan eveneens niets met zekerheid gezegd worden. Eerst in 1440 vinden wij de eerste bezitter hiervan, nl. Wolfard van Maelstede, die het in dat jaar van Jan Ruychrock van de Werve, gehuwd met Soete van Domburg, verkocht. Het is zeer waarschijnlijk dat deze Jan Ruychrock, raadsman van Philips van Bourgondie en later zelfs procureur-generaal van het hof van Holland, er zelf weinig gewoond heeft. Naar hem werd het slot (Te Werf of Te Nerf) genoemd.

Vanaf 1734 is het slot bewoond geweest door Margrieta Maria van Melle, geboren te Goes, die als weduwe van Michiel Constantijn van Dorth op 26 mei 1734 hertrouwde met ds. Abraham van Velsen, predikant te ’s-Heer Arendskerke. Na diens overlijden in 1756 is zijn weduwe hier blijven wonen en daarop 24 juni 1766 overleden.

Het kasteel, oorspronkelijk aan de noordelijke zeedijk gelegen, doch door de indijking van de Goese Polder (in 1331) meer landinwaarts gekomen, werd tussen 1798 en 1802 gesloopt.

WISSEKERKE (Z.B.)

Wissekerke bezat in het verleden een grote kerk met hoge toren. De kerk, door ouderdom bouwvallig geworden, werd in 1807 afgebroken. De toren deelde dit lot in 1872. Van de ruïne van deze toren bezit het gemeentearchief nog een foto uit 1886, gemaakt kort voor de sloping.

Het kerkhof geeft nog de plaats aan waar kerk en toren gestaan hebben. Eveneens markeren nog enkele grafzerken de plaats van de afgebroken kerk. Drie zerken dateren nog uit de middeleeuwen. De oudste, uit 1513, heeft vier evangelisten op de hoeken en een gegraveerd priesterbeeld. Deze steen is gewijd aan Cornelis Wissezoon, die sinds 1480 pastoor was.

Een grafsteen, met vier evangelisten op de hoeken en een kelk, heeft als opschrift :”Hier leyt begraven meester Cornelis Kaenye, pastoer van Wiskerke en sterff in jaer MVc ende XLIIII op de XXIIII February. Bit voer de ziele”.

Een andere steen heeft een latijnse tekst.

“Sarophagi pondus parochi tegit ossa Johannis Backli qui extremum clauserat ille diem ano do MDLII die XII dec » (de parochie heeft met deze zware steen het gebeente bedekt van Johannes Back, die op de 12e december 1552 overleed) als opschrift.

Deze oude zerken worden meer en meer door de weersinvloeden aangetast. Wellicht valt de overwegen deze stenen naar het Museum voor Zuid- en Noord-Beveland over te brengen.